...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

13 Φεβρουαρίου 2012

Ετοιμοπόλεμος τόσο!




Ετοιμοπόλεμος τόσο!
Ντύνομαι έρωτα και η σε όλα ανυπακοή είναι τώρα η μαγκιά μου..
Δεν μου φτάνει ο χρόνος.
Πουθενά δεν τον χαλαλίζω..
Ό,τι σπατάλησα ήταν αυτό που και μου κόστισε. Τώρα

Αλλάζει η παράγραφος κι είναι άλλο το νόημα.
Πνέουν οι μέρες δυστυχία.
Καταφεύγω σ' ένα λαγούμι του "εγώ" για να επιβιώσω
ο έρημος.
Αν το καλοσκεφτείς ποικιλοτρόπως βελάζω.
Κι ο λύκος τι έγινε;
Ποιός παραπλάνησε τα δολερά σαγόνια του;
Έξω από το ιερό της Αφροδίτης και κοιτάζω τ' αναθήματα
Σχεδόν μία αναπνοή απ' την αρχαία Ελευσίνα

Καίει ο ήλιος, ένα μήνυμα γράφω-
Θα μείνει ανεπίδοτο ανάμεσα στο μεσημέρι και το φως της λησμονιάς
Που ακύρωσε στα ξαφνικά όλα τα δύσκολα γραφτά μου..

                                                                                        30.7.2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου