Ετοιμοπόλεμος τόσο!

Ετοιμοπόλεμος τόσο!

Ντύνομαι έρωτα και η σε όλα ανυπακοή είναι τώρα η μαγκιά μου..

Δεν μου φτάνει ο χρόνος.

Πουθενά δεν τον χαλαλίζω..

Ό,τι σπατάλησα ήταν αυτό που και μου κόστισε. Τώρα

Αλλάζει η παράγραφος κι είναι άλλο το νόημα.

Πνέουν οι μέρες δυστυχία.

Καταφεύγω σ' ένα λαγούμι του "εγώ" για να επιβιώσω

ο έρημος.

Αν το καλοσκεφτείς ποικιλοτρόπως βελάζω.

Κι ο λύκος τι έγινε;

Ποιός παραπλάνησε τα δολερά σαγόνια του;

Έξω από το ιερό της Αφροδίτης και κοιτάζω τ' αναθήματα

Σχεδόν μία αναπνοή απ' την αρχαία Ελευσίνα

Καίει ο ήλιος, ένα μήνυμα γράφω-

Θα μείνει ανεπίδοτο ανάμεσα στο μεσημέρι και το φως της λησμονιάς

Που ακύρωσε στα ξαφνικά όλα τα δύσκολα γραφτά μου..

                                                                                        30.7.2011