ΜΗ ΜΟΝΑΝ…

Μεταξύ της πράσινης σκέψης και της κόκκινης σκέψης

υπάρχει μια κίτρινη σκέψη- σαν μαργαρίτα

που την φυλλομετράς  παράξενα ρωτώντας πόσο κάνει επιτέλους

αυτός ο Μάιος.

Τρία πουλιά; Ή πέντε; Ή οχτώ;

Που ανεβαίνουνε τις κλίμακες της ευφωνίας!

Εγώ υπερασπίζομαι μυρσίνες πιο δοξαστικές καθώς περνούν τα χρόνια και καλύτερα καταλαβαίνω.  

Σαν κόρες μου

αγαπημένες,        

με την ίδια χλωροφύλλη

που μες το αίμα μου κυλά.

Ο ουρανός μου διαβάζεται και ανάποδα-

καρκινική επιγραφή στο στήθος μου αναρτημένη:

«Μη μονάν όψιν…»

Ό,τι κι αν πω ακούγεται παντού.

Πώς να κρυφτείς απ’ τον παντού εαυτό σου;

Αν με δικάσουν κάποιοι θα ναι εκείνοι που δεν συναπαντηθήκαμε

για να διαφωνήσουμε- έστω- για την περιουσία αληθινή ενός ανθρώπου!

                                                                              20.5.2008