ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ.

Δεν μπορώ να βρω πάντα από πού αδειάζει η νύχτα-

μες απ’ τα λόγια  των παλιών ποιητών…

Ξεχειλίζουν άστρα και ένα νέκταρ

θεϊκό με σοφία

αρχιτεκτονική του θεού           

περίσσεψε και τώρα γέμει

ετούτα τα ραϊσμένα από την ανασκαφή πιθάρια

κάπου μεταφυσικά           

σε μία αυλή του ανακτόρου της Κνωσού..

Βαθιά ισόρροπη θέα..

Με λιθάρια ακόμη, με το άγγιγμα

του Πρίγκιπα των Κρίνων        

που κατέβηκε βιαστικός να υποδεχτεί

την Κόρη!

Την φίλησε κρυφά πίσω απ’ τις κολώνες

σαν να μην υποπτεύτηκε την παρακμή.

Την πήρε στα απόμακρα δωμάτια

κι αφού την ξάπλωσε στην κλίνη με τα λουλακιά σεντόνια

της φίλησε όλο το κορμί-    ν’ ανάψει

ο πόθος τις αχτίδες του-     να λάμψει

στην σάρκα το αίμα-              

όπως  άστρο.

Κι έκλεισε κάθε ανοιχτό βιβλίο

που παρουσίασαν τα άνθη προς τις μέλισσες!

Εκείνες πήρανε την γύρη που θα ήταν από τότε

η συλλαβή της κάθε  αποκάλυψης·

και μία γονιμότητα που πάντα θα νικά!

                                                                               16.5.2008