Απουσίες φίλων εργάζομαι.

Πληκτρολογώ φωνήεντα που μου αφήνουν γεύση πικρή.

Απουσίες φίλων εργάζομαι.

Είναι η πατρίδα μια νεραντζιά που ολοένα τον καρπό της στυφίζει.

Τεχνηέντως έφτασα να ζω μ’ ένα ψίχουλο αγαθό ονείρου.

Αλλά πάντα την κάθε λέξη σεβάστηκα.

Πολλάκις κι έως εις θάνατον.

Καταδίκη γλυκιά!

Τώρα ο μήνας τελειώνει και όπως κάνει κρύο τσουχτερό

Σκαρφαλώνω σε κάτι σκαλωσιές που φτάνουν ως την ουτοπία..

                                                                                      30.1.2012