Αυτό που σε ταπεινώνει το βρίσκεις σε κάθε μεριά
όταν θελήσεις να ‘σαι κάτι έξω από τον εαυτό σου-
Στο χαρτί γράφεις εκείνο που ακονίζει μέσα σου μαχαίρια.
Βαφτίζει στο φως τα μυστικά σου και πάντα πονάς
σαν, ξεδιπλώνοντας ψυχή, σκοντάφτεις
στον σκληρό γύρω σου μαρμάρινο χρόνο!
Ταξιδεύεις με τα πλοία των λέξεων, αναρριχάσαι
στα δύσκολα μετέωρα
γυρεύοντας
ένα δικό σου μοναστήρι-
για την αγάπη, κολασμένε μου!
Με τόσα όπλα μέσα σου καλοακονισμένα
πώς θα μπορέσεις να το πεις πόσο η ειρήνη σου έλειψε;
17.5.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου