ΠΗΝΕΛΟΠΗ.

Πάντα ένα τόξο δεν θα το τεντώνουν οι μνηστήρες..

Θα το έχει ο έρωτας εκεί-     φυλαγμένο για τον κύρη που έρχεται.

Μόνο το σκυλί θα γνωρίζει τον ερχομό.

Θα κουνά την ουρά του χαρούμενο πάλι την ώρα

που η Πηνελόπη του φεγγαριού θα υφαίνει

ετούτο το φαντό που άφαντο το βρίσκει πάλι η νύχτα.

Και οι σιωπές γύρω της στοιβαγμένες

μες το λαγήνι της πίκρας

θα ηχούν ελπίζοντας-         

Θα κοιμίζουν

ολόγυρα τις σταγόνες που η δροσιά αφήνει

επάνω στα φυλλώματα.

Όπως ο κόσμος δεν αλλάζει.

Όπως  ακούγεται πάλι ίδια ο ίδιος αυλός!

                                                                               15.5.2008