Σε ήξερα με το βαρύ παλτό σου όλο το χειμώνα·
Κάναμε ιδέες, όρεξη επαναστατική, πίναμε ούζο·
Είχαμε το μεράκι του δημιουργού.
Καθόμασταν στις καρέκλες του αύριο των καφενείων
Στον ήλιο μέσα ή στο ψιλόβροχο με απόλαυση.
Τα μάτια μας συμπύκνωναν ουρανό και πόλεμο.
Τεντώναμε την ώριμη οργή κατακαλόκαιρο.
Μετά η στράτευση με έναν κουμπαρά που δεν σ’ αρέσει..
Μαζεύει αργά τις μέρες σου για χρόνια
Κι όταν θα σπάσει, ο τόκος θα 'ναι η απουσία.
Πληρώνουμε το τίμημα μιας δύσκολης πατρίδας.
Με μια ψυχή στο double face που υπομένει...
24.6.1983
Ζούμπερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου