Ευανάγνωστα τα φύλλα των παρόχθιων δέντρων και ένας ενάλιος
θεός - ο πιο σημαντικός δραπέτης-
από ένα καταργημένο δωδεκάθεο.
Πτήσεις των γλάρων, γαλανές, άσπρες, ραμφίζοντας
το ωραίο μεσημέρι.
Ένας άνθρωπος
απλώνει τις υποταγμένες πια ιδεολογίες του
να στεγνώσουν στην ήσυχη ακρογιαλιά.
Οι επιθυμίες των φώτων έγιναν ένα επίμονο
ποίημα που αφομοιώνει τις χλωροφύλλιες λέξεις του
κάτω από το ακριβό φεγγάρι..
Εγώ…
Που νιώθω τον παλμό ετούτο, εγώ!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
entre o ego e a psique uma vontade de ser.
como sempre momentos que nos entram na alma.
Eduarda
Eu vou entre o meu ego e minha flor brotando da bela poesia.
E então você vencer!
e beijo bom dia ..
Δημοσίευση σχολίου