Στο παζλ της αθωότητας έχεις κι εσύ να προσθέσεις ψηφίδες.

Δεν στεγνώνει το ξύλο και

δεν του λείπεται η φωνή,

κρατά ένα αίμα

ομιλητικό,

πάντα,

το κρύβει

κι από τα χρόνια και,

όταν παραστεί συγκυρία, ακούς

την ψαχνάτη φωνή του.

Από τα παιδικά μου χρόνια έρχονται οι μνήμες.

Εικόνες αβρές, ταγμένες σε μια μεταφυσική που δεν την ορίζω.

Λείπω αλλά είμαι παρών και ανασυνθέτω τα πράγματα.

Στο χρώμα υποτάσσονται όλα, στην εικόνα, στην ποίηση.

Κράτα τα με την συντόμευση που θέλει η μοίρα και αφιερώσου

στον νέο σκοπό.

Στο πάζλ της αθωότητας έχεις κι εσύ να προσθέσεις ψηφίδες.