[Ωραία ναυάγησα!]

Διάπυρο ακόμη μέσα μου το μυστικό

των λέξεων  και όπως αναβλύζει

ύδωρ νοήματος μιας τρισχιλιόχρονης γλώσσας

εκεί

που πάω να κοιμηθώ δονώντας με και σύγκορμο με ανασταίνει

με ξυπνάει..

Ωραία ναυάγησα!

ανάμεσα στα λεξιλόγια των φυτών, των λουλουδιών

τους τρούλους, τις εκκλησίες

των δέντρων...Ωραία ναυάγησα!

Ναι, μ’ αρέσουν ακόμα... το γέλιο των

παιδιών, το φορτισμένο μ’ αθωότητα

κλάμα, το φιλί στα κλεφτά.

Κι όπως χτυποκαρδίζει ωραία η κοπέλα,

η αυγή που μυρίζει σπέρμα της γης

επάνω στα μουσκεμένα με το αγιάζι χόρτα,

το πουλί που κελαηδάει με πάθος μουσικά ερυθρό,

το δέντρο

που στηρίζει την λατινική του ονομασία

ρίχνοντας τον βαριό του ίσκιο πάνω

στην ράχη της φιλόξενης γης...

                                             7.2.2010