Του απογεύματος..

Εισβάλουν τα μαλλιά σου μες το απόγευμα,
εκεί όπου, παλιά, ένα φθινόπωρο έπαιζε
με τις συννεφιασμένες πλεξούδες του
και τώρα
το καλοκαίρι ανοίγει λακκούβες, να βρει καταφύγιο,
το παραμύθι της γης.

Αέρινα κινείσαι,
ο πόθος μου είναι ο λόγος μου,
όλα ψηγμένα μες τον στίχο που αδημονεί να βγει τελάλης
ενός μυστικού που δεν το αντέχω..