Με τόσο ένστιχτο μέσα μου ατιθάσευτο`

Όσο περνούνε τα χρόνια 
το στόμα μου λέει λέξεις που τ' αυτιά δεν πιστεύουνε-
κι εγώ 
το ξέρω: 
τα λόγια μου αδικούν τις αισθήσεις.

Εκείνες είναι τίγρεις που για να επιτεθούνε επιφυλάσσονται
μόνο κοιτούν που ο ήλιος πια δύει 
και ήταν ωραίο σαν αιωνιότητα το μεσημέρι τους.

Με τόσο ένστιχτο μέσα μου ατιθάσευτο
μόνο να νοσταλγήσω την δύναμη ενός θαυμαστικού θα μπορέσω…

27.3.2010