Από παραμύθι εκκινούν οι ώρες

Από παραμύθι εκκινούν οι ώρες

Κι από μία εστία που απλώνεται σαν της Χιονάτης η αφήγηση.

Τερπνόν το ξύλινο σκάφος τερπνόν το φωνήεν

Των λουλουδιών, κομψή η αγωνία της· και

Το λασπωμένο μονοπάτι, άκρα του δάσους, μες την σιωπή,

Απόκοσμο όνειρο.

Τα φυτά μπήκαν στα μάτια μου,

Ένα αεράκι φυσούσε εντείνοντας το φως,

Ακούγονταν το πουλί, η ιστορία κυλούσε.

Ό,τι δίψασα ήταν της ουτοπίας δεδομένο,

Αράχνιασαν τα βιβλία μου, έχω κουρνιάσει μέσα σε ατέρμονα παραμύθια.

Φαντάζομαι πανηγύρια που έχουν να κάνουν με την χαρά·

Μαγικές βραδιές που τις καλλωπίζει το γεμάτο φεγγάρι·

Ζω στην θαλερή αγκαλιά των εικόνων..