βίρα Ελλάδα!

Από το πληκτρολόγιο ως την οθόνη η στίξη επαναστατεί, ζητάει την ελευθερία της

Η οξεία επαίρεται για την σαφήνεια που έχει

Η τελεία κωλυσιεργεί την απόφαση, το κώμα καγχάζει

Μια παύλα είναι η ανάπαυλα του ημιθανούς

Νοήματος που δεν χωράει μες την πρόταση που αυτομολεί

Προς την κοιλάδα της κατάθλιψης- βίρα Ελλάδα!

Ξεπλένω τα μαχαίρια μου από το αίμα της πνιχτής φωνής

Που σκίζει την καρδιά των βράχων.

Καθαιρώ τις ανάγκες μου- μένω

Μ’ ένα αμυδρό γενναίο φως του εαυτού μου που αρνείται να υποταχτεί

Στους τσαρλατάνους της φαυλότητας..