Διαλεκτική..

Απ την ζέστη λιώνουν οι διαφάνειες, το νερό

τρακάρει με τον εαυτό του,

το σύμφωνο διαφωνεί με το φωνήεν,

η άμμος

χτίζει την απουσία,

ο θεός κοχλάζει

ακυρώνοντας την μεγαλοθυμία του,

όλα ζητούν ραστώνη.

Ο εγωισμός του ήλιου μαραίνει την συνείδηση,

το μετάξι των λόγων τσαλακώνεται βαριεστημένα,

ευτελίζεται η τήλε επικοινωνία

των ερωτευμένων, ιδρώνει

ο βουερός μαχαλάς

των εκκλησιαζομένων,

ο μαθητής αντιδικεί

με τον δάσκαλο,

η  μέρα προχωράει..

ο τζίτζικας κανοναρχεί το μέγα καλοκαίρι

ο ηλίανθος σπέρνει το βάλσαμό του στους αιώνες

εσύ φουντώνεις σαν γαρδένια της κολάσεως

σε πνίγει ανεπιφύλακτα ο πόθος.

Και το μεσημέρι προχωρεί με μια σπουδή επιβεβαιωμένη,

Αποταμιεύοντας νομίσματα των λουλουδιών, ασημένια

Λόγια, και κομπολόγια των ανέμων- το μεσημέρι

Θησαυρίζει βάθος λύπης για να γραφτεί 

το μικρό ήσυχο ποίημα μου..