Πρωινή εικόνα..

Αξημέρωτα ακόμη· το φως κρατά μια έκπληξη για τον εαυτό του·

Στα ψηλά, ανοίγονται μονοπάτια, και ο θάνατος απομακρύνεται ένδοξος.

Βελάζουν τα κοπάδια, η μέρα ξεκινά,

Όσο σφρίγος της προσθέτουν οι μέλισσες, τόση μουσική εντάσσεται μες τον οντά του ημερινού φεγγαριού-

Ακούω.

Παραπλέουν πλοιάρια το αρχαίο ακρωτήρι και των ηφαιστείων αναγνωρίζεις την πηγμένη λάβα που φιλοξενεί

κάτι σπιτάκια τακτοποιημένα λευκά, αρχιτεκτονικά με λαϊκή σοφία και πάνω της.

Ο ήλιος, όπου να 'ναι, θα βγει.

Ένας βόμβος από χαρούμενα πανιά αντιλαλεί στον ορίζοντα.

Σε βρίσκω, κάπου εδώ όπου, για χρόνια, σε χάνω..