Ανάδυση…

Βλέπω μια θάλασσα που κινεί λυρικές, μέσα μου, μνήμες,

προσθέτω ευσυνείδητα τον ουρανό και έχω

Ιδέα γόνιμη ταξιθέτρια του φωτός, ω τύχη!

Μια αχτίδα εισβάλει στην γαστέρα της και έχει μετουσιωθεί

κι εκείνο που είδα κι εκείνο που να δω δεν επιτρέπεται-

Ένα μαχαίρι των αποκαλύψεων χειρουργεί βαθιά την θλίψη του έξω κόσμου

κι ο μέσα κόσμος ευωδιάζει και αναστατώνει τα σύμπαντα..

Ω δώρο να είμαι ο νοών το άπεφθο φωνήεν της ημέρας

και της νύχτας,

                           Καθώς μηρυκάζει ο ουρανός έωλα άστρα και

χασμουριέται κάτω από την ζοφερή ανία του, α δώρο

να μου μένει το ποίημα ίζημα λαμπερό μιας θλίψης που είχα και μου την ξέπλυνε η μαργιόλα επική αδούλωτη θάλασσα..