[Αυτό που γράφω δεν είναι ένα ποίημα που θα το διαβάσουν οι απόκοσμοι καλόγεροι]

Έτσι που οι υπάνθρωποι δοκιμάζουν την άθλια δύναμή τους

το σύμπαν τρίζει, οι κυβερνήσεις

αυτοκτονούν, το κράτος με την άκρατη αναίδεια

νομοθετεί για την μαζική μας φτώχεια.

Εκεί που ο ανυπεράσπιστος άνθρωπος στερείται

τον δωρεάν της χάριτος ήλιο.

Αυτό που γράφω

δεν είναι ένα ποίημα που θα το διαβάσουν

οι απόκοσμοι καλόγεροι- είναι

ένα συνοφρυωμένο πρόσωπο της γλώσσας

που μου ανθίσταται

όταν που θέλω να ευθυμήσω..

                                                 11.2.2010