[Μια σκέψη που πάνω απ' όλα είναι ένα αδιαίρετο ποίημα]

Μια σκέψη που πάνω απ' όλα είναι ένα αδιαίρετο ποίημα

μια σκέψη αχνή,

με την δωρική της λιτότητα

όχι μεταφυσικό δώρο, όχι υπόσχεση

μια σκέψη που ο άνθρωπος μέσα της είναι

ο ιχνηλάτης που από ένα έξυπνο ζώο

του δάσους κι όμως παραπλανήθηκε..

Θα σ' εκδικηθώ μ' έναν τρόπο που ξέρει το μοναχικό μου φεγγάρι

θα κυλήσω μπροστά στα πόδια σου όλες τις ιαχές του αδέσποτου ανέμου,

θα υπάρχω γιατί υπάρχεις, θα είμαστε

όπως πρωτόπλαστοι που νιώθουνε βαθιά την Ομορφιά!