Μην χάσεις από πουθενά το μυστήριο
Όπως η εποχή το φέρνει και των αρχαίων
Τελετουργιών διαλευκαίνεται το αληθές περιεχόμενο- ήλιος
Είναι η σκέψη και επάνω στο ασβεστολιθικό απομεινάρι
Λαλεί το πουλί, κερδίζει δικά του τα σύμβολα,
Και η ύλη ποτέ δεν πεθαίνει.
Θρυμματισμένε καθρέφτη,
βρες μου εκ νέου το είδωλο, ανασκεύασε
Την θεωρία, την μέρα, τον τόπο,
Μοίρασε τους κλήρους- η Τύχη παίζει τα παιχνίδια της
Και όταν την καλώ να μου είναι φίλια
Μηδέν το επιθυμητό αποτέλεσμα..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Θρυμματισμένε καθρέφτη,
βρες μου εκ νέου το είδωλο, ...ΣΠ
Στρατή μου!
...κι έφαγα ένα πέσιμο... αριστερό πλοζόν (;;;;;;;;) το λέγαμε;;; Γόνατο, ώμος, πρόσωπο, (ναι, εκεί, το πονεμένο των ...εποχών...)..πήγαινα γεμιστά στον Ιταλό τον γείτονά μας... και ούτε ξέρω ΠΩ~#Σ!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο πάγος, το τάιλενόλ και το ¨ασπερκριμ έκαναν προσωρινή ανακούφιση... όμως το πρόσωπο μέχρι τα μισά χείλη... πονάει!!!!!!!!
Γιατί τα γράφω;;;
δεν είμαστε άτρωτοι.
Από τη μια στιγμή στην άλλη, μια κι έξω!!!!!!
Οι κακίες του κόσμου μένουν...
Σας αγαπώ!
Αν η Μαριάνθη το πιστεύει, ας κάνει μια σκέψη από καρδιάς...
11.29,
εκεί,...καλημέρα!
Υιώτα
Εύχομαι γρήγορα να είσαι καλά.
Η καλή καρδιά μας βάζει σε μπελάδες τελικά.
Σκέψεις καλές έχεις κι από τους δυο μας να γίνουν όλα καλύτερα..
Φιλιά..
Δημοσίευση σχολίου