Ναυαγός…

Ο ουρανός ταΐζει τα περιστέρια μέλι χαράς- Αλλά

ας είχα ένα μπαλκονάκι που να κλέβει μνήμη απ' την θάλασσα

κι ας ήταν, ο σεισμός του, σεισμός μου.

Ο τοίχος μελετά τον ασβέστη του, η γεωμετρία,

κι ας μην την θέλεις, χαρίζεται-

Θρυψαλιασμένο κάστρο του ορίζοντα, από πού κρατάς

και των ηφαιστείων οι οργές στην ομορφιά σου μπουμπουνίζουν;

Ελλάδα σβήσε με στο χώμα σου, αφομοίωσέ με,

υπόταξέ με θαρραλέα και εύρυθμα, αφάνισέ με-

Από μια θάλασσα ήρθα και σε μια θάλασσα πάω,

των αισθημάτων μου νοσταλγικός ναυαγός!

                                                      11.8.2015