[Ζήσαμε αβέβαια μεροκάματα γεμάτα βέβαια αγκάθια]

Ζήσαμε αβέβαια μεροκάματα γεμάτα βέβαια αγκάθια

τίποτα δεν είναι εύκολο. της φτώχειας το αίμα κοχλάζει

στον εικοστό πρώτο αιώνα ίδιο άγριοι

όσο και στων σπηλαίων τον καιρό.

Τι κάνεις της αγωνίας μας σκαντζοχοιράκι κι αγκυλώνεις

τόσο βαθιά;

Δεν έχουμε ύπνο.

Δεν έχουμε ελπίδα. Δεν έχουμε θεό.

Μας εγκατέλειψε κι αυτός ο απολυμαντικός

που καθαρίζει το μυαλό μας άνεμος ακόμη.

                                                                                  9.2.2010