Σταγόνα…

Ύλη περιπαιχτική, ύλη

δεσπόζουσα

στην πεδιάδα των αισθήσεων, - κινείσαι

αρχέγονα,

κρατώντας

το μυστήριο ψηλά,

στο φως που αποκαλύπτει

τις ουσίες γυμνές,

τρανταχτές,

συλλαβισμένες.

Σταλάζεις λίγο λίγο

μες τον πυρετό

του ωκεανού,

κάθε σταγόνα σου

βαραίνει όσο ένα τίποτα

που αγωνίζεται

να γίνει κάτι,

μεθάς από την γεύση της απουσίας και

τότε

τραμπαλίζεσαι πάνω στον ζοφερό καθρέφτη

ώσπου

μικραίνεις και μικραίνεις

όσο

να μείνεις ένα ψήγμα από κάτι

που δεν λέγεται,

γιατί

ούτε κι αλήθεια υπάρχει..