Φούντωσε ο λόγος…

Με ειλικρίνεια τώρα: συνωμοτικές είναι οι σιωπές μας- γιατί μπορούν

Να κρύψουν το ερωτικό αποτέλεσμα

Ενός φιλιού που σου πήρα και πήρες.

Στα κακοφωτισμένο δρομάκι, στην επιφάνεια μιας νύχτας που η καρδιά σου φτερούγιζε

Τρελά σαν η αντωνυμία σου που ερωτεύτηκε

Ανάμεσα στα δροσερά τριαντάφυλλα- όμορφος πόνος!

Χτυπώ το χέρι μου επάνω στο τραπέζι, εξίσταμαι

Δεν τον μπορώ τόσον θάνατο που την ζωή ανατρέπει.

Κανείς δεν θα σε πάρει από μένανε-

είμαι ο πολέμαρχος
που για την Βρισηίδα του αγαπά να πεθαίνει..