Τίποτα δεν ξέρεις εσύ από μένα

Τίποτα δεν ξέρεις εσύ από μένα

Τίποτα από τις αμφιβολίες μου

Από τα ουσιαστικά μου διλλήματα

Από τις καυτές πέτρες των αισθημάτων

Εσύ είσαι μια πόλη που ζει με νόμους μελλοντικούς

Κι εγώ φυγαδεύω την σκέψη μου

Κάπου στα περίχωρα μιας πατρίδας που ζει εφιάλτη

Είμαι ρομαντικός ιερέας που σέβεται το δίκιο του κόσμου

Όταν οι κοινωνίες έχουν αυστηρά σκληρό προσανατολισμό.

Τίποτα όμως δεν με σταματά, ελπίζω πάντα σε καλοσύνεψη

Δεν μπορεί, θα ευδοκιμήσει ο άνθρωπος

Και τα λουλούδια τα μέσα του
Θα βρούνε κήπο να ονομαστούν..