Τα πρόσωπα..

Διαβάζω τα πρόσωπα,

περπατώ πάνω στα πρόσωπα-

σαν να είναι ο δρόμος

που βγάζει στις σπηλιές της ψυχής.

Τα μάτια τους τρυπάνια που με γεμίζουν

πληγές αγαπημένες.

Την αναπνοή τους ακούω,

αεράκι μες την ατμόσφαιρα τέλματος

Τα μάτια τους και η αναπνοή τους

εχέγγυα μιας επικοινωνίας βαθιάς.

Πίσω από τον τοίχο της σιωπής,

τα πρόσωπα μορφάζουν ή μιλάνε

ακολουθώντας τον ήχο μιας μουσικής που δεν είναι δικιά μου

ούτε δικιά σου- μιας μουσικής

που φτάνει από καρδιά σε καρδιά

και ξεκαρφώνει

το κάδρο του ηλιοβασιλέματος, στον ορίζοντα..