Ο φόβος…

Έχω απαντήσει στο ψέμα, ένας αμετανόητος είμαι

Που έχει πεισμώσει κι αγαπάει το φως.

Λέξεις στέλνονται σαν μακρινό σινιάλο

Από το άντρο μιας σκοτεινής σιωπής.

Πες για το ακίνητο βουνό που πάνω του

Οι πέρδικες κρύβονται πίσω από κάθε πέτρα, προσποιούμενες

Μία βιασύνη που έχει μέσα της βουερό εμπαιγμό.

Όλα ραγίζουν με ένταση. Στον ίσκιο

Των πεύκων ζούνε πουλιά

Που ακολουθούν το ανοιχτό λιβάδι ως το άκρο του.

Η Στιγμή είναι ένας αρουραίος που τρυπώνει στα θεμέλια του Πουθενά.

Περνάει το τρακτέρ.

Ο θάνατος είναι ένας αγρότης που μαζεύει αχυρόμπαλες και τις στοιβάζει

Στην αποθήκη της νύχτας που κλειδώνεται από τον φόβο

των κουρασμένων..