Ώρες σκοτεινές…

Στον παρανομαστή της αυταπάτης

Ηχούν σαν παρατσούκλια ξοφλημένης ειρωνείας

Τα λόγια μας.

                          Και η ανηφόρα γυαλίζει

Κάτω από το φεγγαρίσιο φως.

Της κουκουβάγιας η φωνή, άκαιρος θάνατος.

Κι όταν διαψευσθώ -δεν είμαι· αληθινά δεν είμαι..

Μπορεί και ποτέ να μην ήμουν δηλαδή-

μπορεί να είμαι εμβόλιμος

σε μια ύπαρξη που δεν είναι δικιά μου.

Ψάξε να την πετύχεις την ορθόδοξη αυτογνωσία..

Οσμίζομαι μελαγχολίες άγονες

Και ρητά ρήματα, ανεκδιήγητα

Οσμίζομαι θλίψη των ημερών

Και ντουμάνι θολούρα θανάτου.

Βυθίζομαι σ' ένα σκοτάδι αειθαλές

Που βάλει εναντίον μου

Σε μιας στιγμής την ανέλπιδη ώρα..