Τρύπησες τα φεγγάρια και τα κάνεις σκουλαρίκια σου
Δίπλα στην θάλασσα σου λένε τόσα τα γερμένα αρμυρίκια
Οι άγγελοι που σε διδάξανε ανάγνωση αποκοιμήθηκαν
Κι όταν ξημέρωσε ο ουρανός είχες στα μάτια σου μια λάμψη από θρύλους των ερωτευμένων.
Εγώ που άγγιξα τα χείλια μου στα χείλια σου
Ξέρω πως καίγονταν απ’ το μαράζι το κορμί σου
Τώρα ανέβα όλες τις σκάλες της κρυφής που μας μαγεύει μουσικής
Εγώ θα σ’ αγαπώ και μην σε μέλει τι θα πουν και τι θα κάνουνε οι άλλοι..
Γράψε το πάθος σου σε μια σελίδα τ’ ουρανού που πια γαλάνισε
Τίναξε το σεντόνι του για να ξυπνήσουν τα πολλά πουλιά του
Εκεί που πάμε και οι δυο είναι μια άγνωστη παράγραφος
Που οι εγωισμοί μας όσο και να μεγαλώσουν δεν μετράνε.
Και άσε μια στιγμή να μας σκεπάσει αυτή η σιγαλιά
Που εσύ μ’ εμένα εγώ μ’ εσένα για τον έρωτα θα ζούμε
Καθώς για την ζωή που όλοι φοβόμαστε θα κάνουμε όνειρα ανεκπλήρωτα
Και θα στεκόμαστε στον ίδιο δύσκολο που γέμει στίχους όχθο….
29.1.2012
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου