Αρκούμαι σε μπαρούτι ποιητικό…

Έλειψες από την γειτονιά των άστρων και η πνοή σου κοιμήθηκε

μες τον γαλάζιο αέρα που αντάμωσε την θάλασσα.

Δεν έχω τίποτα να σκέφτομαι- μόνο

Κάτι κουβέντες αόριστες -σαν η βροχή.

Ο ήλιος φανερώνεται και κρύβεται.

Όλα τα υπάρχοντά μου είναι ανώφελο κάτι. Κατάλαβα

Των ανθρώπων την καυτερή τους αρμύρα.

Μονάζω βλέπεις. Μεθώ με λόγια. Οι λέξεις με μπολιάζουνε. Έτσι

Είμαι ψυχή αντάρτισσα που αρκείται σε μπαρούτι ποιητικό..