Μεγάλη Τετάρτη..

Το φως εκθέτει την κάμαρα. Τότε που εσύ ήρθες

με μύρο να αλείψεις τα μαλλιά του

και σκίρτησαν εντός του τα σπλάχνα

σαν από έναν έρωτα συνεπαρμένα.

Μυστικά ήταν όλα. Ο δείπνος

έφτανε ως την ακραία ιερότητα· σε είδα

που τον κρυφοκοίταζες κι εσύ- μιας και η ηρεμία του

ήταν αυτή που έσκιζε κομμάτια κάθε θάνατο.

        Σηκώθηκε τότε ο προδότης- πάντα ένας τέτοιος υπάρχει-

        και πήγε να τον παραδώσει στους αρχιερείς.

Άτιμη φάρα- σφετερίζονται την σεμνότητα

και αγαπούν τον οποιονδήποτε θρόνο…

Εκείνος,

ατάραχος

ξόρκιζε τα κακά όλου του κόσμου.

Μιλούσε: η φωνή του

έκανε γκελ πάνω στους τοίχους και τρυπούσε το ταβάνι

για να γίνει

απόλυτο άστρο

βιδωμένο

στον μεγάλο,
τελάλη του θεού, ουρανό..