Οία 3

Κόκκινη πέτρα της λάβας και μαύρη πέτρα της λάβας

λίθινο κουφάρι

απλωμένο παντού,

σαν εμετός

από τα σπλάχνα της γης-

Αυτό που λέω το παρασέρνει ο άνεμος

ως την σκοτεινή καλντέρα

και το ανασυνθέτει ο ήλιος

ανυπόταχτος με την γραμματική του

που ξεκινά να σπάζει όπως καρυδότσουφλα
τα ένρινα.

Οία στον βρόντο του Βοριά

Οία ξεπνοïσμένη

κι όταν την νύχτα ανάβουν τα φώτα σου

μυστηριακή, της κατάνυξης Οία..

Στο φεγγάρι σχίζουν τα κρόσσια τους τα άστρα

φυσάει παγερός αέρας

ζορίζονται οι πελαγίσιες

ανάσες-  πνίγουν το στήθος- στενά

η Άνοιξη, για να επικρατήσει, μαλώνει..

Κι η Σαντορίνη ηφαίστειο τέκνο

κανοναρχεί την αρχαία της θύμηση

πιο μικρή από καταποντισμένο πουλί

που στένεψαν

δαγκωμένα από λάβα

τα τσαλακωμένα φτερά του…

                                                22.3.2013