Εκάτη…

Ποιά βασιλεία μου μαρτυράς απόψε

Εκάτη, σκοτεινή θεά, στο τρίστρατο κι ακόμα

Να ξημερώσει; Οι κουκουβάγιες

Ανεβήκανε στα κεραμίδια

Κι οι γρύλοι ακούγονται που ροκανίζουν το στερέωμα· έλα

Τρίμορφη και ανεξερεύνητη μ' έναν χιτώνα

Που ανεμίζει στο φεγγαρόφωτο, έλα

Και φέρε ευτυχία στον οίκο- η Περσεφόνη

Ψιθυρίζει στ' αυτί της μητέρας της·

Ο άνεμος τρυγά την σκέψη μου·

Ένα φεγγάρι σε ξέρει και δεν σε προδίδει· έλα

Από τους δρόμους τ' ουρανού και κράτα

Μακριά το κακό- να φανερωθούν

Μπροστά μου οι χάρες σου-

Λάμψε πάνω στην ώχρα

Του σπιτιού που ναυάγησε, ο Απρίλης

σκληραίνει

Και της λεμονιάς η κραυγή είναι μια όξινη οδύνη

που γεννά τις λυπημένες μου πραγματικότητες..