Αφιερωμένο στον φίλο μου τον Χριστόφορο!
Κόκκινη Σαντορίνη, ιδρωμένη ως το μεδούλι των βράχων.
Ο ήλιος σφυροκοπά τα πλευρά σου, ο αέρας τρώει τα σπλάχνα σου.
Ζεις στην απίστευτη πλευρά της ιστορίας. Δεν σε χωρά
Κανένας χρόνος.
Αναφέρεις τα έγκατα σαν μια κληρονομιά δικιά σου.
Το μεσημέρι απλώνεται χρυσό
Επάνω στα οδοντωτά σπίτια σου.
Φαιά ύλη, κόσκινο λίθινο του φεγγαριού…
Καμαρώνεις την μαχαιρίσια σου όψη
βυθισμένη μες το αρχαίο γόητρο του πόντου..
Σαντορίνη 21.3.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου