Φεγγάρι στην γειτονιά σου..

Κανέναν δεν άφησε να κοιμηθεί το φεγγάρι.

Οργάνωσε την συναυλία του κάτω από την μύτη της νύχτας

Και μέθυσε από τα ανθισμένα γιασεμιά.

Μ' ένα μπλουζάκι μακό, με ένα χτένισμα ατημέλητο..

Πήρε την ανηφόρα τ' ουρανού και ήρθε

στην μακρινή γειτονιά σου

Να τραγουδήσει μπρος στα σκαλοπάτια σου.

Φφςςς ο άνεμος φφςςς η νότα που έπεφτε

Από το κάθε σκαλοπάτι μέσα στην αιωνιότητα:

Ο έρωτας όπως σιρόπι έδεσε

Πάνω στα μάρμαρα που τα μεσάνυχτα

μοιάζανε σαν μπαμπάκι καθαρό.

Εκείνο το πρωί σε βρήκαν να χαμογελάς αναίτια-

Κι όσοι δεν ήξεραν, το πίστεψαν πως ήτανε -και ας μην ήτανε- έτσι..