Αφήνω το κορμί σου να το σημαδέψει η νύχτα
Να το κεντήσει με τα άπειρα άστρα της και να βρεθείς
από την άλλη μεριά της θαλάσσης όπου το κύμα
Σε παίζει σαν απαλή μουσική
Που λειαίνει τον τρόπο των νυσταγμένων κοχυλιών.
Η ακτή στριφογυρίζει πάνω στην αιολική μου προσήλωση
Ένα ομηρικό αεράκι τονίζει στην λήγουσα τα ξεπλεγμένα μαλλιά σου
Προχωράς σαν ιέρεια που θα την απορροφήσει το φως.
Κάθομαι και κοιτάζω και θαυμάζω
Έζησα με επιμονή να μην με οξειδώσουνε οι κακεντρέχειες
Βλέπω που στέκεσαι μπροστά από την ήσυχη ακρογιαλιά
Και μοιάζεις να προσεύχεσαι να μην τελειώσει το κύμα..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου