Αθώος συλλογισμός ενός που άκαιρα μάλλον μονάζει..

Ποιός επιβεβαιώνει το Αθώο- ποιός

Ταξινομεί τα αγαθά κι όλο του λείπονται οι καλοσύνες;

Μες τον ντορβά της Ιστορίας το χέρι ψάχνει κι είναι μπόλικος ο πόνος· μπόλικα των κριμάτων τα αίματα· αυτός που άκουσε ένα βράδυ κανόνια και είδε

Τ' αεροπλάνα να πετούνε πάνω απ' το κεφάλι του

Στέλνοντας καταπάνω του τις βόμβες, αυτός

Ξέρει από φόβο και τρόμο. Και οι μανάδες

Που είδαν τα παιδιά τους κουρνιασμένα

Πίσω απ' τον γκρεμισμένο τοίχο, μόλις

Δυο μέτρα μακριά απ' τον προηγούμενο θάνατο, αυτές

Ξέρουν να πουν τι είναι απόγνωση..

Δεν θα εξακριβώσουμε με σιγουριά ανθρώπου τίποτα.

Η γη τρομάζει και η αθωότητα εκβάλλει τα μεσάνυχτα από το δέλτα του ουρανού

Στον αδιάφορο ψυχρό γαλαξία.

Τα πυροβόλα δεν θα γράψουνε ποτέ μουσική.

Οι κάννες τους εξέχουν μες το αύριο σαν μία απειλητική μορφή φιδιού που δάκνει το κορμάκι του έρωτα. Τι βρήκα

Και τι δεν βρήκα ψάχνοντας μέσα στα χρόνια που

Σκούριασε το κατόπιν μες τα χέρια μου, εγκλωβισμένο

Στο νυν μιας θύελλας που έντυσε τις μέρες τούτες μ' απονιά και υγρασία;

Μυστήριο των μυστηρίων που σεμνά η Ποίηση έτσι ορίζει- και που την υπηρετώ

Σαν παπαδάκι που βαστά στα τότε νιάτα του τα ιερά εξαπτέρυγα..