Εδώ ήταν το ψέμα μας κι η
αλήθεια εδώ.
Αλλά αυτό που πέταξε προς τον
ορίζοντα δεν ήταν η ποίηση-
Αυτό ήταν ένα σμάρι πουλιά
που έκλεψαν το φως των υφασμάτων και ανέβηκαν
ψηλά στα ουράνια.
Τιτίβισαν ευτυχισμένα
παίζοντας κάτω από τις συννεφένιες σερπαντίνες, αφήνοντας
τον χρόνο να κυλά και να τα
δικαιώνει.
Ένα μυητικό αεράκι έντυνε το
μεσημέρι με σιωπή·
Την ώρα αυτή που ήσουνα η
μακρινή μου προσήλωση·
Μετατοπίζοντας την μέρα προς
το αιώνιό της θυσιαστήριο..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου