Σε είχα και με είχες…

Λήθη στον κενό χρόνο που τρυπά το καύκαλο να μείνει

μόνο η σκέψη του αθάνατη·

Κι ο νους που συνηγόρησε με τον φόβο να καταπλακωθούνε

όλα από τις βδομάδες που πέρασαν βασανιστικά

Καιόμενη βάτος.

Σε είχα και με είχες.

Εκεί που το ήθος της εποχής δεν ήταν ποτέ το καλύτερο κι εγώ

Κρατούσα αποστάσεις από του όχλου τις αγάπες.

Σε είχα και με είχες όμως:

Με νου με καρδιά με τις αισθήσεις μου-

Έτσι, σαν που θα έμπαινε ο Μάιος και τα στριφτά κοτσίδια σου γυαλίζανε μελαχρινά κάτω απ' τον ήλιο-

Στρέφοντας τα ηλιοτρόπια και την τρελή πεταλουδίτσα μου αλλού.