Ωραία ανατινάχτηκε το άνθος απ' την ηλιαχτίδα κι εσύ
Ωραία ψιθύρισες όπως να γέρνεις για ένα φιλί·
Τα λόγια κουκούλωσαν την μελαγχολία και ο ουρανός
Κεντήθηκε από τα ράμφη των γλάρων
Που κρώζουν χαρούμενα αδιάφοροι για τις έγνοιες του κόσμου·
Η Τρίτη μαλαματώθηκε απ' την λιακάδα και ο καημός
Που είχα ανεξέλεγκτα διατρανώθηκε·
Η ευτυχία ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό σου, σαν
Να ευτύχησε η μουσική να εισπράξει του θεού το ρεγάλο·
Όλα ήταν μεγάλα και όλα ήταν μικρά, πιο μικρά
Απ' την φροντίδα μας με έναν έρωτα κι ελάχιστα της ύλης
πράγματα να ζούμε..
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Έζησα με επιμονή να μην με οξειδώσουνε οι κακεντρέχειες
Βλέπω που στέκεσαι μπροστά από την ήσυχη ακρογιαλιά
Και μοιάζεις να προσεύχεσαι να μην τελειώσει το κύμα.. ΣΠ
...εκείνο: Ο φίλος, πάρα κάτω, το .83 ...
κι όλα τα ενδιάμεσα...
ΤΩΡΑ τα διάβασα
και δικαιώθηκα!
Καλό απόγευμα, Φίλε μας,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου