Μεγάλη Παρασκευή…

Επί ξύλου η προσευχή μου κι αόρατη

Σαν η δορκάδα που μες των δασών την υγρασία

έχει ασύλληπτο διασκελισμό.

Πώς ράγισε ο ουρανός και ο ήλιος

Κρύφτηκε να μου δώσει τα σημάδια

Πώς η ζωή, για όλα της, ακριβά επληρώθηκε;..

Η φωνή σου δεν κοιμάται ποτέ της·

Η φωνή σου αντηχεί μες τις ερημιές που συχνάζω·

Τίποτα απ' την γύμνια σου δεν είναι δουλικό..

Στην ποίηση χωρούν οι σταθερές σου επαγρυπνήσεις·

Βλέπω την λόγχη που κεντά το πλευρό σου·

Κι όμως, ο θάνατος δεν σε αγγίζει πουθενά..

Χολή και όξος, πίκρα πάνω στην πίκρα:

Μάχιμη είναι κάθε μία ιδέα σου-

Έσω λοιπόν το αθωότερο σκέλος του διαβήτη στην καρδιά μου-

Γεωμέτρησε την δική μου κουρασμένη ψυχή..