Κλείνω ένα βιβλίο όπως κλείνω μια θάλασσα, όπως την περπατάς
κι εσύ επάνω στην αβρή ακρογιαλιά της-
Οι πατούσες σου σαν βουλοκέρι σφραγίζουν το γράμμα που θα μου
στείλει απόψε το φεγγάρι-
Δεν σε έχω, δεν σε είχα, δεν σε έχει κανείς-
Είσαι μια χίμαιρα δεδηλωμένη, ένας στίχος που πέφτει στο
καθαρό νερό του πόντου κι ενστερνίζεται πάθος και ιαχή..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
΅ ...Κομίζω μια ανερμήνευτη άνοιξη, ένα ρόδο
γενναία πορφυρό-
βουλευτής στα έδρανα των νεφών...ΣΠ΅
αυτό,
και ολόκληρο το ΤΙΜΗΜΑ ΜΙΑΣ ΦΤΩΧΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ...
με τάραξαν πιότερο, Φίλε μου...
Καλό ΜΗΝΑ!
Φιλι,
Υιώτα
ελπίζω τώρα να είσαι καλύτερα..
αγωνιζόμαστε σε αθλήματα της ψυχής και του νου..
φιλιά..
Δημοσίευση σχολίου