Θα πέσει σαν φύλλο που το παρασέρνει το νερό…

Θα πέσει σαν φύλλο που το παρασέρνει το νερό

Θα πέσει σαν μια προσευχή που απορρόφησε η πέτρα

Στο κενό των σκέψεων στο κενό της μνήμης

Θα διαβαστεί η σιωπή σωστά και ευμετάβλητα

Ρηχές εικόνες και βαθιές αντιστοιχήσεις

Κοσμοθεωρίες που τείνουν στο ανέφικτο και το δειλά σκοτεινό

Ερήμην των ιδεών που αγάπησα ξετυλίγεται η πόρνη ζωή

Απέλπισαν οι καιροί που ζούμε και την ώριμη απελπισία

Περπατώ σε μια παράδοξη πλευρά των λέξεων που ούτε ο ίδιος ορίζω

Μου υπαγορεύουν οι νεράιδες την γραφή, αυτό που κατορθώνω

το ζηλεύουν γενναίοι κι αθώοι

Χοϊκό μένος διαφυλάττω χοϊκή είναι η ανάγκη μου απόψε

Που ροκανίζω την νύχτα για να τραπεί σε φυγή η θλίψη του ουρανού…