...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Ιουνίου 2014

Θα πέσει σαν φύλλο που το παρασέρνει το νερό…







Θα πέσει σαν φύλλο που το παρασέρνει το νερό
Θα πέσει σαν μια προσευχή που απορρόφησε η πέτρα
Στο κενό των σκέψεων στο κενό της μνήμης
Θα διαβαστεί η σιωπή σωστά και ευμετάβλητα

Ρηχές εικόνες και βαθιές αντιστοιχήσεις
Κοσμοθεωρίες που τείνουν στο ανέφικτο και το δειλά σκοτεινό
Ερήμην των ιδεών που αγάπησα ξετυλίγεται η πόρνη ζωή
Απέλπισαν οι καιροί που ζούμε και την ώριμη απελπισία

Περπατώ σε μια παράδοξη πλευρά των λέξεων που ούτε ο ίδιος ορίζω
Μου υπαγορεύουν οι νεράιδες την γραφή, αυτό που κατορθώνω
το ζηλεύουν γενναίοι κι αθώοι
Χοϊκό μένος διαφυλάττω χοϊκή είναι η ανάγκη μου απόψε
Που ροκανίζω την νύχτα για να τραπεί σε φυγή η θλίψη του ουρανού…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου