3.
Με
το μολύβι πού δεν πήγα!
Αφήνοντας
ένα ίχνος αίματος, μια κηλίδα
Που
μοιάζει λάσπη που την ήπιε διψασμένο το νερό.
Ανεβαίνω
την κλίμακα: στην ταράτσα
Ακίνητες
καπνοδόχοι περιγελούν την ψιχάλα που έζησε την αυτοχειρία..
Υγρασία
σεμνή.
Τα
πλακάκια ρουφάν’ το περίσσευμα ενός νερού που δεν είναι καμιάς δοξασίας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου