Κρεσέντο του ηλιοβασιλέματος…

Πώς κεφαλώνει μες τις μέρες η ανασφάλεια κι εσένα

Τι σε κάνει κακό και μην μπορείς

Να καταλάβεις

Των άλλων τον συλλογισμό;

                                               Τότε

Που μια ρίμα δεν είναι τίποτα άλλο

Απόναν κόμπο που δεν λύνεται, μια θλίψη

Η ταλαντευόμενη όψη του κόσμου

Που διαρκώς δοκιμάζεται…

                                               Για τις τελείες μου κόπτομαι.

Θα κοπεί ωραία το νόημα· η ευθεία θα χαρεί την έσωθέν της τεθλασμένη·

Ωραία θα περιγραφεί ο κύκλος- οι αβροδίαιτες εταίρες

Θα σηκώσουν το ερωτικό μπαϊράκι τους

Στην κάθε γειτονιά. Στις ταράτσες

Ανάμεσα από τα σύρματα και τις απλωμένες μπουγάδες

Ανάμεσα από τις κεραίες των τηλεοράσεων, θα φανεί

Ένα φεγγάρι φιλντισένιο, ένα επίγραμμα

Ενστίκτου του φωτός, να υπερασπιστεί

Την μαγεία του ηλιοβασιλέματος

και την αιώνια θάλασσα..