Κατέφυγα στην καρδιά σου Γυναίκα…

Κάθισε εκεί,

ανάμεσα στα άψυχα πράγματα και ξέχασε με..

Σαν μια ανάμνηση που ατονεί.

Ήσουν ένα τρυφερό φως που άλλαξε τις επιταγές της ζωής

και έφυγες όταν οι στιγμές έγραψαν αυτό το οξύ ιντερμέδιο

του έρωτα που λύγισε κάτω από την αστραπή

του πόνου και του πόθου.

Οι συμπάθειες τέλειωσαν..

Ήρθε η δύση.

Δεν κατάλαβα τίποτα από απουσία-

Την απουσία την κάνουν ασπίδα τους οι γράφοντες.

Ο Λόγος είναι ένα νερό που πέφτει από ψηλά και αναζητά την θάλασσα.

Το νερό είναι μια κτήση άκτιστη. Το καταλαβαίνω.

Εγώ που έψαξα τα όρια του μηδενός ανάμεσα στο Τίποτα και το Κάτι

Εγώ που αγάπησα τις εκμυστηρεύσεις

Που θέλησα να φιλήσω αυτό που δεν είχε καν πρόσωπο

Εγώ που ζήτησα το Αόρατο μέσα από την άρρητη φυλακή μου

Εγώ που κατέφυγα στην καρδιά σου Γυναίκα

Αναζητώντας την θαλερή Στιγμή μου της Ιδανικής Ανυπαρξίας..