Η ιστορία του πόνου συμμερίστηκε αυτό που δεν είχαμε ποτέ.
Δεν ήθελα τίποτα άλλο από μια αχτίδα, όχι όλον τον ήλιο, μια
μυστική φλέβα
Που το αίμα συλλαβίζει μέσα της αλλιώς
Τα αισθήματα.
Λείπεις.
Πια και για πάντα θα λείπεις – δεν θα διορθωθεί
Πια και για πάντα θα λείπεις – δεν θα διορθωθεί
Η απουσία.
Σκοτείνιασαν οι προσμονές. Δεν θα υπάρξουνε άλλες.
Σκοτείνιασαν οι προσμονές. Δεν θα υπάρξουνε άλλες.
Δεν ήξερες πόσα αγκάθια με δίδαξες;
Δεν κανόνισες να είναι πιο φυλακή η φυλακή και πιο τυφώνας ο άνεμος; Μην περιμένεις
Δεν κανόνισες να είναι πιο φυλακή η φυλακή και πιο τυφώνας ο άνεμος; Μην περιμένεις
Λιακάδες –δεν έχω- και μην περιμένεις
Να σχηματίσει το ρυάκι της σκέψης μου
άλλο δρόμο
άλλο δρόμο
από το μονοπάτι μιας άγουσας μοναξιάς…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Δεν ήξερες πόσα αγκάθια με δίδαξες
ΣΠ
...ίχνη ακόμη υπάρχουν...
Υιώτα
Αστοριανή, ΝΥ
Πολλές φορές δεν θέλω να απαντώ στα σχόλια. Έχω δε σκεφτεί πολλές φορές να τα καταργήσω. Τα αφήνω ανοικτά για την περίπτωση μιας επικοινωνίας που πολύ λίγα έχει να προσδώσει πέρα από την μετάληψη της γραφής.
Το έχω δει στην πράξη αυτό.
Αγκαλιάζω την σιωπή γιατί αυτή με βολεύει και την αγαπώ.
Μην το παρεξηγείτε! Απλά είναι ο τρόπος μου..
Δημοσίευση σχολίου