Βουίζει η μέρα·
της πιάνω το χέρι·
η Σοφία κατεβαίνει
τα σκαλοπάτια του ονόματος «Μοναξιά»-
στο τελευταίο σκαλί
είναι ένα μεγάλο στόμα
της κόλασης!
Ω , θε μου!
Αυτός ο μήνας που κατσούφιασε για την τρελή μου στράτευση στην θλίψη
βολτάρει επίμονα
μέσα
στους λερωμένους δρόμους της Αθήνας.
Σιχαίνομαι στο κατακάθι του καφέ όσες μαντείες..
Ας είναι να με πάρει ο θάνατος
αποκεφαλισμένο αμαρτωλό.
Εγώ που βρίζω τον χειμώνα....
Ηράκλειο 11/9/1982
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου