ΤΕΛΙΚΟ

Με το φτυάρι του θανάτου αδειάζει η ζωή

Δυστυχώς

Τέτοιο ξόδεμα                   

προτού να κάνεις κιχ

Ή πεις αλίμονο

Σ’ αρπάζει και με μιας σε μπήγει μες την γη

Με τα αραιά μαλλιά σου αναστατωμένα

Έχε σου λέει τ’ όνομα

Την κόψη έχω εγώ

Λοξά λοξά όπως πάει το καράβι μες τον άνεμο

Και η καταιγίδα του αρχίζει τους πνιγμένους

Σπάνε οι ελπίδες

Βουλιάζουνε οι κακίες μας

Σ’ ένα βυθό από άμμο η ανάσα παρασύρει

Το σώμα τούτο σαν ναυάγιο…

                                                  15.8.1983

                                                  Ζούμπερι