Γυναίκα…

Μια γυναίκα που γίνεται απαλή σαν ομοιοκαταληξία τερπνή και γλυκασμένη

Μια γυναίκα με πέταλα λουλουδιού και μίσχο ανθών ουρανίων

Την είδα μέσα στην μέρα την αγάπησα σχημάτισα

τα πρωραία φτερά της

Της πήρα το φιλί πίσω απ’ τον μαντρότοιχο και κλονιστήκανε ζηλεύοντας τα κυπαρίσσια

Μια γυναίκα Πνεύμα μια γυναίκα Δαιμόνιο

Που δένει αλλιώς την μοίρα και αλλιώς προχωρά

Θησαυρίζοντας την Βαρύτιμη ομορφιά της

Μάνα και θυγατέρα κι ερωμένη και Ουσία

Του καημού των καημών

Μια γυναίκα η επική γαλήνη του αντρός και του παιδιού η άγια σκήτη κι η λαμπάδα…